21 Ekim 2012 Pazar

88'den devam






8 kuleye tırmanması yorucu oluyor.
helmetten dolayı kafamın şekli değişim aşamasında.
gece gözlerim yarı açık, karanlıktan yarı kör gidiyorum yoluma.
yoldaşım kafa dengi değilse iki saat zor geçiyor.
biraz da paranoyak oluyor insan.


 nöbete yardırırken karargahın bir kaç sakin köpeği
peşimize takılır, kurt beni hiç bırakmaz sağolsun. iki saat kulede sabırla bekleyip ben koğuşa girene kadar peşimi bırakmaz.


 necati çok gamsız olmasına rağmen şafağı çok olan sevdiğim nadir arkadaşlardan biri. boynunu parçalatmış ama hala mutlu. kurt kadar sadık, vefakar olmasa da severiz birbirimizi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder